Historia i pochodzenie aronii

Aronia pochodzi z wschodnich wybrzeży Ameryki Północnej. Jej ojczyzną jest terytorium Kanady i USA. Występuje tam jako rodzina dziko-rosnąca o oryginalnej nazwie „chokeberry” czyli cierpka jagoda. Z tego też względu nie jest tam popularna i w naturalnych warunkach jest dzikorosnącym krzewem.

Aronię (wg wielu źródeł) sprowadzono w nasz rejon świata po raz pierwszy na teren Rosji. Ze względu na wspomniane możliwości adaptacyjne w trudnych warunkach zaczęto ją uprawiać na wielu tysiącach hektarów, szczególnie w miejscach o bardzo surowym klimacie. Na przełomie wielu lat aronia emigrowała do wielu krajów w tym: Łotwy, Litwy, Białorusi, Słowacji, Czech, Niemiec i Bułgarii.

Dopiero w latach siedemdziesiątych XX wieku aronia pojawiła się w Polsce. W naszym kraju przeżyła ona swoje wzloty i upadki. W drugiej połowie lat ’80 w konsekwencji absurdalnych (nonsensownych, niedorzecznych) wypowiedzi kilku pracowników Instytutu Badawczego Leśnictwa aronia paradoksalnie została uznana nawet jako owoc rakotwórczy.

Na szczęście z konieczności dokonano później szczegółowych analiz składu jej owoców ze szczególnym uwzględnieniem analizy zawartości substancji szkodliwych dla zdrowia człowieka.

Badania wykazały wysoką wartość odżywczą owoców i brak w nich substancji szkodliwych dla zdrowia ludzkiego nawet tych owoców, które rosną w warunkach wyjątkowo niekorzystnych np. przy ruchliwych drogach. Wyniki uzyskane w Polsce zostały ostatecznie potwierdzone przez laboratoria Unii Europejskiej.

Drugim ciosem dla rozwoju aronii była reorganizacja pewnego zakładu przetwórczego owoców aronii, jednego z głównych odbiorców w Polsce. Luka w rynku przetwórczym sprowokowała sytuację do powstawania nowych przetwórni w miejsce dotychczasowych.

W konsekwencji obu tych wydarzeń wielu plantatorów polikwidowało swoje uprawy aronii i dopiero po kilku latach proces ten został zahamowany i zainteresowanie aronią i jej niezwykłymi właściwościami znów zaczęło wzrastać.